اثربخشی روان‌درمانی بدنی بر برون‌گرایی و روان رنجورخویی دانش‌آموزان ناشنوا

سروی, مرضیه; غنائی چمن آباد, علی; اصغری ابراهیم آباد, محمد جواد; غنائی چمن آباد, فاطمه

doi:10.22034/jmpr.2023.56210.5539

اثربخشی روان‌درمانی بدنی بر برون‌گرایی و روان رنجورخویی دانش‌آموزان ناشنوا

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

¹ دانشجوی دکتری روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.

² دانشیار، گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، عضو هسته پژوهشی علوم شناختی، دانشگاه فردوسی مشهد،مشهد، ایران.

³ دانشیار، گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.

⁴ دانشجوی دکترای علوم شناختی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه فردوسی، مشهد، ایران.

10.22034/jmpr.2023.56210.5539

چکیده

مقدمه: اختلال شنوایی اختلالی ارتباطی است، فرد مبتلا اغلب توسط افراد جامعه دچار سردرگمی و رنجش قرار می گیرد وباعث آسیب به سلامت روان فرد می گردد؛ ازاین رو روان درمانی بدنی علمی است که شامل استفاده از ارتباط غیرکلامی از طریق حرکت و تلفیق با تمرین های عصب روانشناختی ارائه می‌شود. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر روان درمانی بدنی بر برون گرایی و روان رنجورخویی دانش آموزان ناشنوا است.
روش ها: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون و گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان ناشنوای دختر 13 تا 20 سال است که تحت پوشش سازمان بهزیستی مشهد بوده اند. 24 نفرکه به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. ابزار پژوهش شامل آزمون شخصیت آیزنک (EPQ) بود.گروه آزمایش به مدت 3 ماه،‌ هفته‌ای 3 جلسۀ 90 دقیقه ای در فرایند روان درمانی بدنی شرکت کردند برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس یکراهه استفاده شد.
یافته ‌ها: شاخص های توصیفی در گروه روان‌درمانی بدنی، نمره‌ی مولفه ی روان رنجور پس از مداخله کاهش معنی‌داری نسبت به قبل آن داشته است(05/0>p ) که این تغییردر گروه کنترل معنی‌دار نبوده است. (077/0=p. ) برای مقایسه روان رنجورخوئی در گروه آزمایش و کنترل به این صورت است که مقدار F بدست آمده 039/7 در سطح 01/0 معنی دار است(05/0>p).
نتیجه گیری: نتیجه ی پژوهش بیانگراین بود که استفاده ازروان درمانی بدنی جهت بهبود ویژگی های روان رنجورخوئی در دانش آموزان دختر ناشنوا مورد توجه و استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

علوم اعصاب شناختی

عنوان مقاله [English]

Effectiveness of Body Psychotherapy on Extroversion and Neuroticism of Deaf Students

نویسندگان [English]

Marziyeh Sarvi ¹
Ali Ghanaei Chamanabad ²
Mohammad Javad Asghari Ebrahimabad ³
Fatemeh Ghanaei Chamanabad ⁴

¹ PhD student of Psychology, Faculty of Education and Psychology, Ferdowsi University of Mashhad, Mashhad, Iran.

² Associate Professor, Department of Psychology, Faculty of Education and Psychology, Member of the Research Core of Cognitive Sciences, Ferdowsi University of Mashhad, Mashhad, Iran.

³ Associate Professor, Department of Psychology, Faculty of Education and Psychology, Ferdowsi University of Mashhad, Mashhad, Iran.

⁴ PhD student of Cognitive Sciences, Faculty of Education and Psychology, Ferdowsi University of Mashhad, Mashhad, Iran.

چکیده [English]

Introduction: Introduction: Hearing impairment is a communication disorder, the affected person is often confused and resentful by the society and causes damage to the mental health of the person; Therefore, Body psychotherapy is a scientific that includes the use of non-verbal communication through movement and combining it with neuropsychological exercises. The purpose of the present study is to investigate the effect of Body psychotherapy on extroversion and neuroticism of deaf students.
Methods: The current research is semi-experimental with a pre-test-post-test design and a control group. The statistical population of the research includes all deaf female students between the ages of 13 and 20 who were covered by the Mashhad Welfare Organization. 24 people were randomly assigned to two experimental and control groups. The research tool included the Eysenck Personality Test (EPQ). The experimental group participated in the physical psychotherapy process for 3 months, 3 sessions of 90 minutes per week, and one-way covariance analysis was used to analyze the data.
Findings: Descriptive indices in the physical psychotherapy group, the score of the neurotic component after the intervention had a significant decrease compared to before (p<0.05), and this change was not significant in the control group. (p=0.077) for the comparison of neuroticism in the experimental and control groups, the obtained F value is 7.039 significant at the 0.01 level (p<0.05).
Conclusion: The result of the research indicated that the use of physical psychotherapy to improve neuroticism characteristics in deaf female students should be considered and used.

کلیدواژه‌ها [English]