رابطه بین اهمال‌کاری تحصیلی و سرزندگی تحصیلی با فرسودگی تحصیلی در دانش‌آموزان: نقش میانجی خودنظم‌جویی تحصیلی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

استادیار، گروه روانشناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران.

چکیده

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین اهمال‌کاری تحصیلی و سرزندگی تحصیلی با فرسودگی تحصیلی در دانش‌­آموزان با نقش میانجی خودنظم­‌جویی تحصیلی بود. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی مبتنی بر روابط ساختاری (مدل­‌یابی معادلات ساختاری) بود. در این مطالعه، جامعة آماری را کلیه دانش‌آموزان پسر کلاس دهم مقطع متوسطه مدارس شهر ارومیه در سال تحصیلی 1403-1402 تشکیل دادندکه از بین آنها 420 نفر از طریق نمونه‌­گیری خوشه‌­ای به عنوان نمونة پژوهش موردمطالعه قرار گرفتند. برای جمع‌­آوری داد­ه‌­ها از پرسشنامه فرسودگی تحصیلی، پرسشنامه خودتنظیمی تحصیلی، پرسشنامه سرزندگی تحصیلی و مقیاس اهمال‌کاری تحصیلی استفاده شد. نتایج نشان داد که بین اهمالکاری تحصیلی و فرسودگی تحصیلی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد (p<0/05). همچنین بین سرزندگی تحصیلی و  فرسودگی تحصیلی رابطه منفی معناداری (p<0/05) به دست آمد. علاوه بر این،  نتایج نشان داد خودنظم­‌جویی تحصیلی، بین اهمال‌کاری تحصیلی و فرسودگی تحصیلی و بین سرزندگی تحصیلی و فرسودگی تحصیلی نقش میانجی دارد (p<0/05). بر مبنای یافته­‌های به‌دست‌آمده، می‌­توان گفت خودنظم‌­جویی تحصیلی از عوامل مهمی است که در رابطة بین اهمال‌کاری تحصیلی و سرزندگی تحصیلی با فرسودگی تحصیلی باید مورد توجه قرار گیرند. در واقع دانش‌­آموزانی که خودنظم­‌جویی تحصیلی در آنها پایین باشد احتمال اینکه اهمال‌کاری تحصیلی بالا و سرزندگی تحصیلی پایین آنها به فرسودگی تحصیلی منجر شود، زیاد است.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

The Relationship Between Academic Procrastination and Academic Vitality with Academic Burnout in Students: The Mediating Role of Academic Self-Regulation

نویسنده [English]

  • Saeed Pourabdol
Assistant Professor, Department of Psychology, Faculty of Literature and Humanities, Urmia University, Urmia, Iran.
چکیده [English]

This study aimed to investigate the relationship between academic procrastination, academic vitality, and academic burnout among high school students, with the mediating role of academic self-regulation. The research method was descriptive, correlational, and based on structural equation modeling (SEM). In this study, the statistical population consisted of all male 10th-grade students an Urmia city high schools in the academic year 2023-2024. Among these, 420 were selected as the research sample using cluster sampling. The study population included all tenth-grade male students in Urmia City, Iran. A total of 420 students were selected using multistage cluster sampling. Data were collected using four self-report questionnaires: the Academic Burnout Scale (ABS), Academic Self-Regulation Questionnaire (ASRQ), Academic Vitality Scale (AVS) (Dehghani-zadeh & Hosseini Chari, 2012), and Academic Procrastination Scale (APS). The results indicated a significant positive relationship between academic procrastination and academic burnout (p<0.05). Additionally, there was a significant negative relationship between academic vitality and academic burnout (p<0.05). Furthermore, the results showed that academic self-regulation mediated the relationship between academic procrastination and academic burnout, as well as between academic vitality and academic burnout (p<0.05). Based on these findings, it can be concluded that academic self-regulation is an important factor that should be considered in the relationship between academic procrastination, vitality, and burnout. Students with low academic self-regulation are more likely to experience academic burnout because of high academic procrastination and low academic vitality.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Academic Procrastination
  • Academic Vitality
  • Academic Burnout
  • Academic Self-Regulation