اثربخشی روان‌درمانی مثبت‌نگر بر همجوشی شناختی و خوددلسوزی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکترای تخصصی روان‌شناسی سلامت، واحد نجف‌آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران.

2 استادیار گروه روان‌شناسی، واحد نجف‌آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف‌آباد، ایران.

3 دانشیار گروه روان‌شناسی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران.

4 استادیار، گروه روان‌شناسی بالینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اجا، تهران، ایران.

10.22034/jmpr.2023.15346

چکیده

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روان‌درمانی مثبت‌نگر بر همجوشی شناختی و خوددلسوزی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام گرفت. روش پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری دوماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل بیماران مبتلا به دیابت نوع دو شهرستان شهرضا در فصل تابستان سال 1400 بود. در این پژوهش تعداد 34 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه‌های آزمایش و گواه جایدهی شدند. گروه آزمایش مداخله روان‌درمانی مثبت‌نگر را طی دو و نیم ماه در 8 جلسه 75 دقیقه‌ای دریافت نمودند. پرسشنامه‌های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه همجوشی شناختی (گیلاندرز و همکاران، 2014) و پرسشنامه خوددلسوزی (نف، 2003) بود. داده‌های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس آمیخته با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS23 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که روان‌درمانی مثبت‌نگر بر همجوشی شناختی و خوددلسوزی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو تأثیر معنادار دارد (p<0/001). بر اساس یافته‌های پژوهش می‌توان چنین نتیجه گرفت که روان‌درمانی مثبت‌نگر با بهره‌گیری از فنونی همانند چشم‌انداز مثبت به زندگی و آموزش خوش‌بینی و امید به آینده می‌تواند به عنوان یک درمان کارآمد جهت کاهش همجوشی شناختی و بهبود خوددلسوزی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Efficacy Of Positive Psychotherapy on Cognitive Fusion and Self-Compassion in the Patients with Type-2 Diabetes

نویسندگان [English]

  • somayyeh karami 1
  • mojtaba ansari shahidi 2
  • ahmad ghzanfari 3
  • sheida jabalameli 2
  • amirhosein rehnejat 4
1 PhD Student in Health Psychology, Najafabad Branch, Islamic Azad University, Najafabad, Iran.
2 Assistant Professor, Department of Psychology, Najafabad Branch, Islamic Azad University, Najafabad, Iran.
3 Associate Professor, Department of Psychology, Shahrekord Branch, Islamic Azad University, Shahrekord, Iran.
4 Assistant Professor, Department of Clinical Psychology, School of Medicine, Aja University of Medical Sciences, Tehran, Iran.
چکیده [English]

The present study was conducted to investigate the efficacy of positive psychotherapy on cognitive fusion and self-compassion in the patients with type-2 diabetes. The research method was quasi-experimental with pretest, posttest, control group and two-month follow-up period design. The statistical population included the patients with type-2 diabetes in summer of 2021 in the Shahreza city. 34 patients with type-2 diabetes were selected through purposive sampling method and randomly accommodated into experimental and control groups. The experimental group received eight seventy-five-minute sessions of positive psychotherapy intervention during two-and-a-half months. The applied questionnaires in this study included cognitive fusion questionnaire (Gillanders et al, 2014) and self-compassion questionnaire (Neff, 2003). The data from the study were analyzed through mixed ANOVA via SPSS23 software. The results showed that positive psychotherapy has significant effect on the cognitive fusion and self-compassion in the patients with type-2 diabetes (p<0.001). According to the findings of the present study it can be concluded that the positive psychotherapy can be used as an efficient treatment to decreace cognitive fusion and improve self-compassion in the patients with type-2 diabetes through employing techniques such as positive life vision, teaching optimism and hope for the future.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Positive psychotherapy
  • self-compassion
  • cognitive fusion
  • type-2 diabetes