اثربخشی فنون مبتنی بر رفتاردرمانی دیالکتیکی در بهبود علائم اختلال پراشتهایی روانی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

دانشجوی دکتری، گروه روانشناسی بالینی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران.

چکیده

هدف: پراشتهایی روانی، یکی از انواع اختلالات خوردوخوراک است که در افراد جوان شیوع داشته و سلامت جسمی و روان‌شناختی بیماران مبتلا به آن را به خطر می‌اندازد. رویکردهای نظری و درمان‌های متعددی برای این اختلال ایجاد شده است. رفتاردرمانی دیالکتیکی که بد تنظیمی هیجانی را در این بیماران هدف قرار می‌دهد، یکی از جدیدترین درمان‌های مطرح در درمان پراشتهایی روانی به شمار می‌رود. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی فنون مبتنی بر رفتاردرمانی دیالکتیکی (ذهن آگاهی، تنظیم هیجانی، تحمل پریشانی) در بهبود علائم پراشتهایی روانی، بیماران مبتلا به این اختلال انجام گرفت.
مواد و روش: در چارچوب طرح‌های تک آزمودنی با خطوط پایه‌ی چندگانه، دو بیمار مبتلا به اختلال پراشتهایی روانی، به روش نمونه‌گیری در دسترس و بر اساس ملاک‌های ورود و خروج از پژوهش، انتخاب شدند و 11 جلسه رفتاردرمانی دیالکتیکی انفرادی به‌صورت هفتگی و مبتنی بر راهنما بر روی این بیماران انجام گرفت. ابزارهای مورداستفاده شامل مصاحبه‌ی تشخیصی ساختاریافته (SCID) و سیاهه اختلالات خوردن (EDI) بود که بیماران در جلسات پیش‌درمان، پنجم، هفتم، جلسه‌ی آخر و نیز پیگیری یک‌ماهه، ازنظر آزمون خط پایه مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج از طریق ترسیم‌های دیداری، درصد بهبودی و اندازه اثر مورد بررسی قرار گرفت.
یافته‌ها: یافته‌های پژوهش حاضر نشان داد که DBT موجب کاهش معنی‌دار در علائم اختلال پراشتهایی روانی می‌شود.
نتیجه‌گیری: مبتنی بر یافته‌های این پژوهش، می‌توان بیان کرد که رفتاردرمانی دیالکتیکی، به‌عنوان یک رویکرد جدید، در کاهش علائم پرخوری و پاک‌سازی بیماران مبتلا به اختلال پراشتهایی روانی مفید است.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Effectiveness of Dialectical Behavior Therapy Techniques In Improving The Symptomes Of Bulimia Nervosa

نویسنده [English]

  • Parisa Pourmohammad
PhD Candidate,Department of psychology, Shiraz university, Shiraz, Iran
چکیده [English]

Introduction: Bulimia nervosa is one of the eating and feeding disorders which is more prevalent in youth and endangers psychological and physical health of the sufferers. Variuos theoretical and Therapeutic approaches have been established for this disorder. Dialectical behavior witch targets emotion disregulation in these people, is among newest treatment approaches for this disorder. The aim of this research is to investigate the effectiveness of the techniques based on dialectical behavior therapy in improving the symptoms of bulimia nervosa in these patients.
Materials and Method: This study is based on the framework of single case experimental plan of multiple- baseline type. two patients with bulimia nervosa were chosen by using purposeful method and based on Structured Clinical Interview for DSM-5 Axis I Disorders(SCID) and inclusion and exclusion criteria. Instument used to measure variables included EDI. Clients filled the instrument in the pretrement, and session 5, 7, 11 and one month follow up.The manual-based dialectical behaviora therapy was performed in 11 weekly sessions on the patiants. data was analized by using visual inspection, improvement percentage and effect size(cohen’d).
Results: The results of visual inspection and calculating improvement percentage and effect size showed that DBT is effective in improving the symptoms of bulimia nervosa.
Conclusions: According to the results of this research, DBT, as a new approach, can be usueful in decreasing the symptoms of bulimia nervosa.

کلیدواژه‌ها [English]

  • bulimia nervosa
  • dialectical behavior thrapy
  • emotion dysregulation
ابوالقاسمی، عباس؛ جعفری، عیسی (1391). اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی بر تصویر بدنی و خودکارآمدی در دختران مبتلا به پرخوری عصبی، مجله‌ی روان‌شناسی بالینی (2)4، 37-29
شایقیان، زینب؛ وفایی، مریم (1389). بررسی شاخص‌های روان‌سنجی سیاهه اختلالات خوردن (EDI) در دانش آموزان دختر پایه دوم دبیرستان‌های تهران، مطالعات روان‌شناختی، دوره (6)2، 29-24
کاپلان، هارولد؛ سادوک، بنیامین (2007). خلاصه روان‌پزشکی: علوم رفتاری-روان‌پزشکی بالینی، ترجمه نصرت‌الله پور افکاری، جلد دوم، ویرایش دهم، تهران، انتشارات شهر آب
هاشمی، زهره؛ محمودعلیلو، مجید؛ هاشمی، تورج. (1389). اثربخشی درمان فراشناختی بر اختلال افسردگی اساسی: گزارش موردی. مجله‌ی روانشناسی بالینی، (2)3. 97-85
American Psychiatric Assosiation (2013). Diagnostic And Statistical Manual Of Mental Disorders. Fifth edition.American Psyciatric publishing
Berg K. C., Crosby, R. D., Cao, L. Peterson, C. B., Engel, S. G., Mitchell, J. E., & Wonderlich, S. A. (2012) Facets of negative affect prior to and following Binge-Only,Purge-Only, and Binge/Purge Events in Women With Bulimia Nervosa. Journal of Abnormal Psychology. 122(1). 108-11. doi: 10.1037/a0029703.
Espelage, D. L., Mazzeo, S. E., Aggen, S. H., Quittner, A. L., Sherman, R., & Thompson, R. (2003). Examining the construct validity of the Eating Disorder Inventory. Psychological Assessment, 15(1), 71.
Ferguson, C. J. (2009). An effect size primer: a guide for clinicians and researchers. Professional psychology: Research and practice, 40(5), 532.
Hay, P. P., Bacaltchuk, J., Stefano, S., & Kashyap, P. (2009). Psychological treatments for bulimia nervosa and binging. Cochrane database of systematic reviews, (4).
Johnson, C., & Larson, R. (1982). Bulimia: an analysis of moods and behavior. Psychosomatic Medicine.
Kröger, C., Schweiger, U., Sipos, V., Kliem, S., Arnold, R., Schunert, T., & Reinecker, H. (2010). Dialectical behaviour therapy and an added cognitive behavioural treatment module for eating disorders in women with borderline personality disorder and anorexia nervosa or bulimia nervosa who failed to respond to previous treatments. An open trial with a 15-month follow-up. Journal of behavior therapy and experimental psychiatry, 41(4), 381-388.
Linehan, M. M. (1993). Cognitive-behavioral treatment of borderline personality disorder. New York, The Guildford Press.
Mitchell, J. E., Halmi, K., Wilson, G. T., Agras, W. S., Kraemer, H., & Crow, S. (2002). A randomized secondary treatment study of women with bulimia nervosa who fail to respond to CBT. International Journal of Eating Disorders, 32(3), 271-281.
Polivy,.j & Herman, C. (1993). Etiology of binge eating: Psychological mechanisms. In Binge eating: Nature, assessment, and treatment edited by C. G. Fairburn, C. G. & Wilson, G. T. New York, Guilford press, pp 173-205
Safer, D. L., & Jo, B. (2010). Outcome from a randomized controlled trial of group therapy for binge eating disorder: comparing dialectical behavior therapy adapted for binge eating to an active comparison group therapy. Behavior therapy, 41(1), 106-120.
Safer, D. L., Telch, C. F., & Agras, W. S. (2001). Dialectical behavior therapy for bulimia nervosa. American Journal of Psychiatry, 158(4), 632-634.
Safer, D. L., Telch, C. F., & Agras, W. S. (2001). Dialectical behavior therapy adapted for bulimia: A case report. International Journal of Eating Disorders, 30(1), 101-106.
Safer, D. L., Telch, C. F., & Chen, E. Y. (2009). Dialectical behavior therapy for binge eating and bulimia. Guilford Press.
Speranza, M., Corcos, M., Loas, G., Stéphan, P., Guilbaud, O., Perez-Diaz, F., ... & Jeammet, P. (2005). Depressive personality dimensions and alexithymia in eating disorders. Psychiatry Research, 135(2), 153-163.
Telch, C. F. (1997a). Emotion regulation skills training treatment for binge eating disorder: Therapist manual. Unpublished manuscript.
Telch, C. F. (1997). Skills training treatment for adaptive affect regulation in a woman with binge-eating disorder. International Journal of Eating Disorders, 22(1), 77-81.
Telch, C. F., Agras, W. S., & Linehan, M. M. (2000). Group dialectical behavior therapy for binge-eating disorder: A preliminary, uncontrolled trial. Behavior therapy, 31(3), 569-582.
Telch, C. F., Agras, W. S., & Linehan, M. M. (2001). Dialectical behavior therapy for binge eating disorder. Journal of consulting and clinical psychology, 69(6), 1061.